Chyba każdy produkujący żywiec miał do czynienia z tą przypadłością u swoich świń. Aby uratować zwierzę z wypadniętym odbytem, należy działać szybko. Podpowiadamy, jak pomóc.

Rozwiązanie jest proste i praktyczne, a co najważniejsze – skuteczne.

Wypadanie odbytu występuje głównie u zwierząt w wieku 8.–20. tygodni. Częstość tego schorzenia jest szacowana na 1–2% stada, choć czasem jest spotykane nawet u kilkunastu procent. Dokładny mechanizm powstawania problemu nie jest rozpoznany. Praktycy opisują zespół czynników, mogących przyczyniać się do pojawienia objawów. Zaliczają do niego, m.in.:

• silny kaszel,
• uporczywą biegunkę,
• brak stałego dostępu do wody,
• zatwardzenie,
• zbyt niski poziom włókna w paszy,
• zagrzybioną paszę lub słomę,
• nagłą zmianę temperatury otoczenia,
• szczególnie radykalne ochłodzenie,
• zwiększoną fermentację powodującą produkcję nadmiernej ilości gazów w jelitach grubych,
• nagłą zmianę paszy i/lub warunków utrzymania świń,
• u loch zwiększony poziom estrogenów w okresie rui
• oraz skurcze porodowe podczas ciężkiego porodu.

 Zazwyczaj pomoc polega na interwencji chirurgicznej, repozycji odbytu i założeniu szwów. Od niedawna na rynku dostępne są zestawy ratujące życie Prolaps-Set.

Zawierają:

- skalpel,

- dwie pary jednorazowych rękawiczek,

- dwie opaski uciskowe

- jedną elastyczną rurkę karbowaną o długości od 12–15 cm (w zależności od sortymentu zwierząt).

Średnica rurki może wynosić:

- dla warchlaków 20 mm,

- dla tuczników 25 mm,

- dla loch 32 mm.

Mechanizm działania zestawu ratunkowego jest prosty. Po wprowadzeniu rurka pozwala na odprowadzenie gazów, choć oddawanie przez nią kału jest ograniczone. Założenie opasek zaciskowych zamyka dopływ krwi do wypadniętej części prostnicy. Najdalej po 3 dniach odcinamy tę część jelita.

 

Natychmiast po zidentyfikowaniu problemu jak najszybciej odizolujmy chore zwierzęta. W przeciwnym razie pozostałe świnie z grupy będą gryźć i szarpać za wystającą część prostnicy, uszkadzając ją. To zdecydowanie zmniejsza szanse uratowania zwierzęcia. Przed przystąpieniem do zabiegu lekarz weterynarii podejmuje decyzję o formie znieczulenia: sedacji, znieczuleniu miejscowym czy ogólnym u operowanego zwierzęcia. Zazwyczaj lekarz decyduje się na podanie antybiotyku o przedłużonym działaniu oraz leku przeciwbólowego.

 

Operujący dwoma rękoma w jednorazowych rękawiczkach delikatnie, okrężnym ruchem wprowadza elastyczną rurkę do wypadniętego jelita i dalej do części prostnicy w jamie miednicowej, tak aby połowa rurki była na wysokości odbytu. Na wypadniętą prostnicę tuż przy odbycie nakładamy elastyczne gumki, robiąc możliwie dużo pętli, nakładając je na siebie. Silny ucisk daje gwarancję, że rurka nie wypadnie, a dopływ krwi do wypadniętej części prostnicy zostanie odcięty. Lekarz weterynarii może zadecydować o podaniu antybiotyku o wydłużonym działaniu, w celu uniknięcia infekcji.

Po zabiegu zwierzę należy odseparować. Po 3 dniach należy odciąć skalpelem obumarłą część jelita, ok. 1 cm od założonych gumek, potem usunąć gumki i wyciągnąć rurkę z odbytu. Metoda ta, zastosowana we wczesnym stadium schorzenia, daje duże szanse uratowania zwierzęcia.

Źródło: 11/2016 top agrar Polska